Przeszłość cz.2

Niestety każdy liczy, że człowiek zapamięta jedynie te dobre momenty.

Dlaczego nie możemy równie szybko zapomnieć tych złych rzeczy, gdy ktoś nas zranił.

Szybko zapominamy o potłuczonych talerzach....

Bardzo często robiłam scenariusze. Jak ojciec wróci pijany to.... trzeźwy to...

Wystarczyło nie martwić się przyszłością, przecież równolegle mógł wrócić pijany, ale nie zrobić awantury.

Ciągły lęk, strach i upokorzenie zamykały mnie, izolowały.

Człowiek tworzył swój mały świat w czterech ścianach pokoju.

Nie pozwalałam nikogo zapraszać, ani nigdzie wychodzić.

Dusza towarzystwa - znikła, ale odrodziła się samotność.

 

Przeszłość dopada mnie - jest jak bumerang, zawsze wraca...

Zatacza mylne koło i psuję mi życie.

Dajcie mi przeciwnika i będę z nim walczyć.

Tylko czy mam walczyć z życiem?

Igrać ze śmiercią?

Tańczyć wokół ognia?

Przepłynąć ocean?

...............

Bardzo wiele dało mi to siły,zaparcia oraz motywacji...

Człowiek podniesie się po wszystkim, ale musi chcieć.

Nie dołujmy się, tylko szukajmy rozwiązań! :)

Kolejne pytania:

 

Jak zachowywał się, gdy byliście na większych Imprezach zakrapianych alkoholem?

 Hm... jeśli chodzi o takie imprezy to nigdy nie wychodziliśmy, ponieważ ojciec nie chciał.

Może nie impreza zakrapiana, ale nie potrzeba alkoholu, aby zrobił awanturę.

Pamiętam jak jechaliśmy na pogrzeb wuja ze strony mamy i ojciec zaczął w samochodzie, że zabraliśmy go, aby się pokazać, że ma męża....

Drugą sytuację to ślub mojej siostry. 

Kiedy na weselu siedział napity przy stole i zaczął mieć do każdego jakiś problem....

Staraliśmy się nigdzie nie wychodzić.

Od kiedy zaczął się ten problem?

Od zawsze...

Tzn jak tylko się urodziłam.

Wydaję mi się, że problem pojawił się jak zmarł jego ojciec.

Troszkę wcześniej tez już pomału robił, ale zagłębiło się wtedy.

Od tamtej pory nienawidzi szpitali, boi się...

Tłumacze sobie jego problem, że skąd się to wzięło i nie do końca jest to jego wina.

Jest to w pewien sposób choroba, z którą należy walczyć.

Nie można od razu skreślać takiego człowieka.

My wiele lat walczyliśmy, aby nie pił.

Jednak choroba zmusiła do przestania picia.

Może z jednej strony dobrze...

Jak ostatnio był na operacji. Widziałam jak się boi.

Pierwszy raz był tak mocno przestraszony.

Współczułam mu, ale z drugiej strony miałam lekką satysfakcję, że wie jak to jest jak 

ktoś cierpi i się boi... 

 Dlaczego nie odejdziecie od niego raz na zawsze skoro was prześladuję?

Najłatwiej odejść od problemu.

Człowiekowi należy pomóc.

To jest mój ojciec.

Człowiek, dzięki któremu żyję.

Jestem tutaj.... 

Co by się nie działo stanę za nim murem i mu pomogę.

Był w szpitalu -- nie było dnia żeby mnie tam nie było.

Najłatwiej powiedzieć z boku.

Dziwna jesteś, odejdź od niego, albo wyrzuć go z domu.

Wiele razy chciałam, aby się wyprowadził.

Najgorsze było jak wzięła go policja i miał spędzić 48h na dołku.

Obwiniałam siebie za to, że ojciec tam jest, przecież to ja wezwałam policję.

To ja na policji powiedziałam wszystko w zeznaniach.
Bałam się o niego.
Widziałam jak w domu zapinali go w kajdanki i ten straszny wzrok jakim popatrzył na mnie.
Wizyty u psychologa...
Litry łez.
Zawsze się martwiłam, aby ojciec zjadł.
Chciałam, aby przestał pić.
Z drugiej strony gdzie moja mama z nami miała iść?
Syn na wózku inwalidzkim, reszta rodzeństwa...
Brak finansów na wynajem.
Napracowała się w tym domu i nie zamierzała ojcu zostawiać.
Ludzie za szybko oceniają "książkę po okładce!"          

Zanim coś osądzimy nie patrzmy, aby na tytuł i zakończenie...
 Dajcie szansę oraz zacznijmy do siebie wyciągać dłoń.

 Czy jak już będziesz dorosła będziesz go odwiedzać?

 Tak! Nadal jest i będzie moim ojcem. 
Co by się nie działo nadal go w jakimś stopniu kocham. 
Mam żal, ale mimo wszystko pomogę zawsze! 
Właśnie Ty - możesz mnie za to krytykować, wyśmiać, albo nawet obrazić.
Spójrz prawdzie w oczy.
Zostawisz Twojego ojca na marne losu?
Przypuszczam, że pomożesz!
Nie ma co się dąsać.
Naucz się nie tyle przebaczać, jak rozumieć drugiego człowieka.
Wspieraj!
Czas szybko leci, a ludzie odchodzą.
Nie chce żałować kiedyś, że nie rozmawiałam w ogóle z ojcem.

 

    A co z twoja komunia czy innymi ceremoniami mijały spokojnie?      

Wspominałam wcześniej, że na każdej uroczystości była awantura...
Komunia - płacz i strach.
Pamiętam jak ciocia mnie uspakajała oraz jak brat mnie woził motorkiem, abym nie była przy gościach, ponieważ byłam cała opłakana.
Jak uspakajali ojca...
Nawet moje urodziny nigdy nie były spokojne...
A gdzie święta....

  

 

  Co od niego oczekujesz?

Miłości. Tego, aby ukazał mi, że mnie kocha.

Hm... aby powiedział, że mnie kocha.

Wziął nas na wycieczkę....

Zabrał mnie na lody...

Wspólny wyjazd...

Wspólne oglądanie telewizora...

Razem naprawiać :samochód:

Spędzać razem po prostu czas...

Pragnę, aby pokochał mnie.

Chcę, aby uświadomił, że nie jestem, aby problemem.

Tato! Usłysz moje zdanie! 

Niech zacznie się liczyć moje opinie.

Nie krytykuj mnie ciągle, ale zacznij chwalić.

Jeszcze nigdy nie zostałam pochwalona ....

 

 Zacznij zwracać uwagę na ludzi. Szanuj ich. Podaruj im uśmiech.

Pokaż jak mało potrzeba do szczęścia. Kochasz - mów głośno.

Jesteś wyjątkowym człowiekiem :) 

 

Pozdrawiam, 

WOJOWNICZKA!

wojowniczkaa@onet.pl                         - ZAPRASZAM DO WYSYŁANIA WIADOMOŚCI! :)