Czym dla mnie są treningi?
Treningi są dla mnie bardzo ważne. Osobiście nie wyobrażam sobie bez nich życia.
Sala, mata - to miejsce, które traktuję jak dom, wkładam tam całą siebie.
Chociaż sala nie spełnia tysiąca fajnych sprzętów, czy tez nie jest jakoś wielce ogromna to ma swój klimat, który pozwala tam pozostać i z wielką chęcią tam przebywać.
Trening to odskocznia od tych moich problemów, które nieraz są ogromne, a niekiedy dziwię się, że nic takiego się nie dzieję.
Przyjaciele się nauczyli, że w dniu treningu może się palić, ale nie zrezygnuję z treningu.
Zawsze mogą na mnie liczyć, ale te dwa dni w tygodniu mogą przetrwać.
"Trening" to moja miłość, zarazem najlepszy przyjaciel, który nie wyśmiewa....
Po co trenuję?
Oczywiście, że dla samej siebie. Dzięki treningom czuję się pewniej siebie, dostaję doładowanie energii. Trenuję dla własnej satysfakcji, że mogę coś dla siebie osiągnąć. Pomimo, że niewielu w to wierzy - to i tak nie chcę nikomu nic udowadniać, przecież oni zaś zobaczą moją ciężką pracę.
Treningi podtrzymują mnie przy funkcjonowaniu codziennym.
Czy nie czujesz się niekomfortowo, że trenujesz jako jedyna dziewczyna?
Jakby to powiedzieć.... Na początku czułam się nieswojo, ale chłopaki jakoś mnie zaakceptowali oraz nie ukazali,że im przeszkadzam. Czasem sobie myślałam " Ty się dobrze czujesz, jesteś jedną dziewczyną" - Ale to chwila i zaraz otrząsnęłam się i powiedziała, przecież ile dziewczyn trenuję jako jedyna dziewczyna. Moim zdaniem jest więcej pozytywów, niż negatywów.
Na przykład "waga" - przeszkoda, ale przecież nauczę się walczyć z silniejszymi oraz każda walka z jakimkolwiek chłopakiem doda mi większą siłę. Następnym, że chłopaki przy mnie nauczą się walczyć bardziej technicznie, natomiast ja uczę się od nich!
Jeżeli chcę być jak lew to muszę walczyć z lwami. Chłopaków osobowość jest różna co można zauważyć podczas walki z nimi.
Ludzie, tez często mi mówili :Ja bym tak nie mogła", "dziwna jesteś"
Po pierwsze Ty nie możesz, to nie porównuj mnie do Ciebie... Jestem "inna"? Nie, po prostu jestem sobą i robię to co kocham robić! Dziwna jestem? - Być może dla Ciebie tak, ale mi się wydaję, że człowiek sam podejmuję decyzję czy co weekend będzie szalał na imprezach, czy też leczył siniaki i kontuzję po treningach.
Jak reagują chłopaki na mnie?
Jedni widzą, że chcę się rozwijać i chcę walczyć na wysokim poziomie.
Reakcja na mnie pewnie na początki była, że "długo nie wytrzymam" - właśnie im uświadamiam, że daję radę i tak szybko ich nie opuszczę. Jesteśmy jedną zgraną grupą "chłopaków i mnie" :)
Bardzo ich szanuję. Do każdego sparingpartnera podchodzę z szacunkiem, a najważniejsze, że każdego traktuję poważnie.
Na treningach są żarty, śmiechy i znakomita atmosfera.
Każdego bardzo mocno szanuję. Zawsze mogą na mnie liczyć!
Z kim Ci się najlepiej ćwiczy?
Każda walka przynosi mi jakieś doświadczenia oraz po przeanalizowaniu jej wynoszę bardzo dużo wskazówek do kolejnych walk.
Oczywiście, że walczy mi się bardzo dobrze z wyższymi pasami, ale pewnie przez to, że mają większe doświadczenie i wiedzą jak postępować z innymi....
Co nie zmienia faktu, że nikomu walki nie odmówię, ponieważ
"DAJCIE MI PRZECIWNIKA A Z NIM BĘDĘ WALCZYĆ!"
- Tu nie chodzi o moją pewność siebie, ponieważ wychodzę z założenia,
że albo wygram walkę, albo się nauczę! Jeżeli podejmuję walkę to już nie przegrałam ;)
Mojej grupy chłopaków nikomu nie oddam!
Czy rodzina, przyjaciele Ciebie wspierają?
Oczywiście. Najbardziej wierzy we mnie trener, mama, brat z siostrą, Gosia oraz najlepsi przyjaciele:Daria, Anka - dwie szalone przyjaciółki, które muszą ze mną przetrwać!
Nie chcę nikogo pominąć, ponieważ jest ich wielu więcej! DZIĘKUJĘ!
Czy rodzice pozwalają Ci trenować taki sport?
Pewnie, przecież sport jak sport. Dla mnie jest najpiękniejszy, dlatego go trenuję.
"Rodzice"....
Mama mnie wspiera. Pomimo, że nie rozumie, aż tak tego sportu szanuję, ponieważ wie, że dzięki niemu jestem szczęśliwa. Chciałabym, aby moja mama była ze mnie dumna!
Czy masz trudniej niż reszta?
Pewnie moje początki nie były łatwe, ale teraz stają się zapomnianym wspomnieniem.
Chciałam udowodnić chłopakom, że wcale nie jestem od nich gorsza. Nawet kiedy pot ze mnie leciał litrami, a siły brakowało to się nie poddałam, próbowałam, robiła, walczyłam.
Kiedy na pierwszym treningu widziałam, że robimy dużo powtórzeń na rozgrzewce - to robiłam tak samo, nigdy nie oszukiwałam powtórzeń! Nie oszukuję trenera, że jak nie patrzy to nie zrobię tych powtórzeń, tylko siebie krzywdzę i zawsze o te kilka powtórzeń będę gorsza niż inni.
Sądzę, że nie trudniej, ale też nie cierpię stwierdzenia, że "Tobie dali wygrać, bo jesteś dziewczyną" - Ehh, co z tego, że jestem dziewczyną? Dziewczyna to gorszy przeciwnik? Inny? ....
Czy jesteś traktowana łagodniej?
Przypuszczam, ze tak, ponieważ chłopaki mają bardzo ładny szacunek dla dziewczyn i nie uderzyliby nawet dziewczyn, ani nie chcieliby, aby coś się stało z ich powodu, ale to jest sport i na bok wszelkie sentymenty ;)
Nigdy nie chcę być traktowana lepiej, bo jestem dziewczyną, czy też moja waga jest lżejsza.
Jak traktuję Cię trener?
Uważam, że traktuję mnie jako swoją podopieczną, którą chce wyszkolić na najlepszy poziom. Trener to wspaniały człowiek, który wierzy we mnie oraz mnie wspiera! Trener zawsze pomoże, pokażę oraz uświadomi moje błędy, ale nigdy mnie nie potępi!
Na ten pytania odpowiedziałam dzięki mojej przyjaciółce, które je zadała.
Już jutro postaram się wrzucić kolejne pytania ;)
UŚMIECHNIJCIE SIĘ!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz